هویج(متوسط)

الوصف

هویج

هویج یا گَزَر یا زردک گیاهی خوراکی و دوساله از خانواده چتریان است.

هویج معمولاً به رنگ نارنجی یا سفید، یا مخلوطی از قرمز و سفید است و تازهٔ آن بافتی خشک و ترد دارد.

هویج یک سبزی ریشه دار یا غده ای خوراکی است

که می توان آن را خام یا خردشده یا رنده شده در سالاد خورد و بیشتر در پخت سوپ ها و خورش ها کاربرد دارد.

بتاکاروتن، دوپاری از ویتامین آ، در هویج به فراوانی یافت می شود و رنگ نارنجی خاصّ این سبزی نیز به همین خاطر است.

به علاوه هویج منبعی غنی از فیبر خوراکی، آنتی اکسیدان ها و موادّ معدنی به شمار می رود.

همان گونه که در تصویر دیده می شود، هویج می تواند به طور مصنوعی در رنگ های گوناگونی به عمل بیاید.

تاریخ نوشتاری

پژوهش های ژنتیک مولکولی هردو نشان می دهند که خاستگاه واحد هویج اهلی آسیای مرکزی است.

نیاکان وحشی هویج احتمالاً از افغانستان کنونی) منشأ گرفته است که همچنان مرکز تنوع هویج وحشی است.

احتمالاً در طول قرن ها تلخی یک زیرگونه طبیعی تولید شده از هویج وحشی با زادگیری گزینشی کاهش و

شیرینی اش افزایش یافت و چوبی بودن هسته اش به حداقل رسید؛

و در این مرحله هویج آشنای اهلی تولید شد.

اولین بار هویج نه به خاطر ریشه اش بلکه به خاطر برگ های معطر و دانه هایش کاشته شد.

دانه های هویج در سوئیس و آلمان جنوبی یافته شده اند که به ۲۰۰۰ الی ۳۰۰۰ قبل از میلاد مربوط می شوند.

هنوز هم تعدادی از خویشاوندان نزدیک هویج مثل جعفری، گشنیز، رازیانه،

شوید و زیره سبز به خاطر برگ و دانهٔ آن ها کشت می شوند.

اولین مطلب در مورد استفاده از ریشهٔ گیاهان در منابع کلاسیک مربوط به قرن اول است.

رومی ها ریشهٔ گیاهی به نام pastinaca را می خوردند. که شاید هویج یا گیاه نزدیک به آن شقاقل باشد.

این گیاه در امپراتوری روم شرقی در نسخه ای قرن ششم میلادی قسطنطنیه ای از دائرةالمعارف تذهیب شده د ماتریا مدیکا-

در مورد علف ها و گیاهان دارویی – نوشته پزشک یونانی دیوسکوریدس رسم و توصیف شده است.

سه نوع هویج مختلف رسم شده و در متن نوشته شده است: «می توان ریشه را پخته و خورد.»